นอกจากสูงเหนือระดับน้ำทะเลกว่า 1430 เมตรแล้ว (สูงกว่าหลังแป หรือศูนย์วังกวางบนภูกระดึง ราวๆ ซัก 200 เมตร) เมืองนี้ยังเป็นเมืองขนาดกลางแห่งสุดท้ายที่อยู่เหนือสุดของลาว ลองมองในโบร์ชัวร์ที่ถ่ายปกมาให้ดู จะเห็นแผนที่แขวงแรเงาไว้เป็นสีดำอยู่เหนือสุดของปะเทดลาว แถมในนั้นยังมีข้อความเขียนไว้อีกว่า…
Congratulations!
You have reached the remotest Lao PDR province far in the North.Yet the journey up here by bus,boat or plane is an adventure in itself.
พอจะแปลเป็นภาษาไทยแบบเก็บความได้ดังนี้ :
ยินดีด้วยจ้า!
คุณได้มาถึงจังหวัดที่ห่างไกลที่สุดทางเหนือของสาธารณรัฐประชาธิปไตยประชาชนลาว และอันที่จริงแล้วลำพังแค่การเดินทางขึ้นมาถึงที่นี่ ไม่ว่าจะด้วยรถบัส เรือ หรือแม้แต่เครื่องบิน ก็จัดว่าเป็นการผจญภัยในตัวอยู่แล้ว
อืมม์ ก็จริงของฝรั่งมัน นั่งรถมาก็สาหัสไม่เบา สิบกว่าชั่วโมง (เครื่องบินถ้าอากาศปิด หมอกลงจัดก็ลงไม่ได้) แต่ที่ผมชอบจริงๆ ของเมืองนี้ก็คือ ชื่อตัวเขียนภาษาลาว ที่อ่านไปอ่านมาดูเหมือน “ผึ้งสาลี” ในภาษาไทยบ้านเรา
พูดถึงเรือก็น่าสนใจ ขากลับวางแผนว่า ฝนต้นฤดูที่กระหน่ำกันทุกบ่ายในตอนนี้ ถ้าตกมามากพอที่น้ำอู (Nam Ou ) จะคืนชีวิตลึกพอที่มีเรือขึ้นล่องได้อีกอาจจะล่องเรือจากที่นี่ลงใต้ ไป Muang Khoua แล้วต่อรถไปเดียนเบียนฟู ในเวียดนาม หรือไม่อีกแผนซึ่งกำลังคิดกันคือ ถ้าโอกาสเหมาะ อาจลากยาวตามลำน้ำอู ไปถึงหลวงพะบางเลยก็ดี จะได้ต่อรถไป “ซำเหนือ” อีกที แล้วไปเข้าเวียดแถวด่านนาแมว
จะไปทางไหนดี เดี๋ยวพรุ่งนี้ (ภาษาลาวเรียกว่า “มื้ออื่น”) ถึงถ้าเรือก็รู้ว่าจะมีน้ำท่าพอจะออกทริปได้หรือป่ะ
No comments:
Post a Comment