กลางทางจากเมืองไซ หรือ อุดมไซ ออกรถแต่เช้า กว่าบัสที่นั่งมาจะไปถึงเมืองพงสาลี ที่อยู่ตอนเหนือสุดของลาวได้เล่นเอาเหนื่อย ตกเที่ยงเพิ่งไปถึงแค่ "ปากน้ำน้อย" ที่เป็นทางแยกไปเมืองขวัว หิวขึ้นมาก็ไม่มีอะไรอื่นนอกจากงัดเอาข้าวหลามท่อนน้อยที่ซื้อมาจากเมืองไซพอประทังหิว ยังดีที่มีอะไรตกท้องบ้างเพราะเมื่อคืนวานมาถึงพงสาลีก็เกือบสองทุ่ม (เมืองนี้จะบินมาก็ได้ การบินลาวมีบินจากเวียงจันมาอาทิตย์ละสองเที่ยว แต่บินลงที่สนามบินบุนเหนือ ที่ห่างจากที่พงสาลีไปราว 41 กิโลเมตร)
แบบนี้ข้าวหลามแท้ๆ ครับ ข้าวเหนียวใหม่ ใส่กระทิพอหอม นุ่ม แต่งหวานอีกนิด ไม่ใช่แบบที่เห็นในเมืองไทยแถวหนองมน ที่ตอนหลังชักแยกไม่ออกว่าอะไรคือข้าวหลาม อะไรคือ ข้าวเหนียวสังขยา รวมทั้งหวานคอเกินเหตุ ส่วนที่เห็นเป้นสีๆ คิือสีธรรมชาติของข้าวเหนียวครับ ไม่ใช่อะไรอื่นที่สังเคราะห์มา
สังเกตุในรูปว่า ของดั้งเดิมเนี่ย จะมีเยื่อไผ่ติดออกมาเวลาปอกเปลือกออก แบบนี้ไงที่เป็นลักษณะเฉพาะของข้าวหลามแท้ๆ ใช้อย่างอื่นทำรับรองไม่ได้แบบนี้แน่นอน
อีกอย่างที่น่าสนใจ ผมเคยไปเจอข้ามหลามในฝั่งเวียดนาม แถวจังหวัดหลาวกาย(Lao Cai) เขาก็เรียกว่า "เกิมลาม" คำว่า "เกิม" คือข้าวสุก น่าสนใจว่ามันเกี่ยวข้องกันยังไง ใครรับจากใคร อีกอย่าง เวียดทางเหนือ มีคนไทดำ ไทขาว อยู่เป็นล้าน เป็นเชื้อสายเดิมมาจากดินแดนที่เรียกว่า "สิบสองจุไทย"
No comments:
Post a Comment