แบคแพคตัวจริง

พงสาลีเป็นเมืองภูเขา อากาศเย็นดี แต่ไปไหนมาไหนรู้สึกเหมือนเดินขึ้นเนินอยู่ตลอดเวลา ตอนที่ยืนอยู่บนระเบียงเกสต์เฮาส์ ที่อยู่บนเนิน มองลงมาก็สะดุดตากับ “เป้หลัง” ที่ไม่เหมือนใคร

เรื่องเป้ จะเรียก “แบคแพค” หรือ “แบ็คแพ็ค” แล้วแต่จะสะกดกันในภาษาไทย อาจมองดูเป็นเรื่องของฝรั่งมากกว่าใกล้ตัวแถวเอเชียบ้านเรา หารู้ไม่ว่า จริงๆ แล้วนับตั้งแต่ชาวเขาในไทย ลาวเวียดนาม ขึ้นไปจนถึง มณฑลยูนนาน กวางสี เสฉวน ในจีน เรื่องของเป้หลัง กับสายสะพายนี่เป็นเรื่องธรรมดาและธรรมชาติมากของคนแถวนี้ เพราะง่ายที่สุด รับน้ำหนักขนได้สบายตัวที่สุด เพราะน้ำหนักบนหลังจะไม่กดบนบ่า แต่ถ่ายลงไปที่สะโพก และโคนขาที่มีกล้ามเนื้อมัดใหญ่ที่สุดแข็งแรงที่สุดของร่างกาย (ลองดูครับ เป้พวกนี้ไม่ได้หนักอย่างที่คิดเวลาเอาขึ้นหลังแล้ว)

ไม่มีเป้ดีๆ แต่ชีวิตที่ต้องทำงาน ขนของ ฯลฯ ถ้าต้องรับน้ำหนักมากๆ ชนกลุ่มน้อยในย่านนี้ก็ได้พัฒนาวิธีการต่างๆ กันที่จะช่วยให้ภาระหนักเบาขึ้น เช่นสายคาดหัว หรืออะไรต่างๆ แต่ล่าสุดที่มาเจอใน พงสาลี ที่ลาว นี่จัดว่าสุดยอดไอเดียจริงๆ เพราะเป้ชาวเขา หรืออะไรพวกนี้มักมีจุดอ่อนที่สายสะพายจะเล็ก แคบทำให้กระจายน้ำหนักได้ยาก

มาดูนี่เลยครับ แถวพงสาลีเขาเอาไม้มาสอดสายสะพายอีกที ทำให้น้ำหนักของกระจายลงทั่วแผนไม้ ไม่กดทับเฉพพาะที่ใดที่นึงให้เจ็บบ่า ไอเดียเหลือร้าย

ขอคารวะ... เมื่อไหร่ ยี่ห้อNorth Face จะมีเป้หลังรุ่นนี้ออกมาบ้างนะ